Czy duchy mogą podszywać się pod wyimaginowanych przyjaciół?

Niewidzialni przyjaciele to zjawisko, które dotyka przede wszystkim dzieci w wieku od 2 do 8 lat, z największą częstotliwością występowania między trzecim a piątym rokiem życia. Ci wyimaginowani towarzysze mogą przybierać najróżniejsze formy - od postaci ludzkich, przez zwierzęta, aż po stworzenia, które istnieją wyłącznie w dziecięcej wyobraźni. Niekiedy są to spersonifikowane przedmioty, jak ukochane maskotki, które nagle "ożywają" i stają się pełnoprawnymi uczestnikami dziecięcego świata. Niektóre dzieci tworzą nawet całe wyimaginowane rodziny lub grupy przyjaciół, z którymi dzielą swoje codzienne doświadczenia.

Głębokie znaczenie wyimaginowanych towarzyszy w wewnętrznym świecie dziecka

Funkcje psychologiczne, jakie pełnią niewidzialni przyjaciele w życiu dziecka są wieloaspektowe. Przede wszystkim pomagają dzieciom radzić sobie z trudnymi emocjami, służąc jako bezpieczne środowisko do przetwarzania lęków, frustracji czy skomplikowanych doświadczeń życiowych. Stanowią także pole do rozwijania umiejętności społecznych – dziecko ćwiczy z nimi interakcje, negocjacje, uczenie się empatii i zrozumienia dla innych. Dla dzieci jedynaków lub tych przechodzących trudne okresy życiowe niewidzialni przyjaciele często kompensują poczucie samotności, oferując stałe towarzystwo i wsparcie emocjonalne. Dodatkowo rozmowy z wyimaginowanym towarzyszem znacząco rozwijają umiejętności komunikacyjne i językowe, a cały proces stymuluje kreatywność i wyobraźnię.

Kiedy trzeba się zatroszczyć: Znaki ostrzegawcze kryjące się za wyobraźnią

Rozróżnienie między normalnym a niepokojącym występowaniem niewidzialnych przyjaciół jest kluczowe dla rodziców i opiekunów. W zdrowych przypadkach dziecko, mimo zaangażowania w zabawę, zachowuje świadomość tego, że przyjaciel nie jest prawdziwy, choć na potrzeby zabawy udaje jego realność.

Dziecko i wyimaginowany przyjaciel

Sygnały wymagające uwagi to sytuacje, gdy dziecko wydaje się całkowicie przekonane o fizycznej realności swojego przyjaciela lub gdy staje się on jedyną formą interakcji społecznej, zastępując wszystkie inne kontakty, albo utrudnia codzienne funkcjonowanie. Niepokojące może być również pojawienie się niewidzialnego przyjaciela u starszych dzieci, po ósmym czy dziewiątym roku życia, szczególnie jeśli wcześniej nie obserwowano takiego zachowania. W obydwu przypadkach niewidzialnym przyjacielem może być duch zmarłego człowieka. Wynika stąd bardzo istotna rola rodziców lub opiekunów, aby rozpoznawać niepokojąca zachowania, które mogą stać się dla dzieci późniejszym źródłem cierpienia.

Dorośli i nieoczekiwany nawrót „wyimaginowanych” postaci

Niewidzialni przyjaciele mogą występować również u dorosłych, choć jest to zjawisko rzadsze i przybiera inne formy. U dorosłych często pojawiają się w kontekście długotrwałej izolacji społecznej, kiedy samotność prowadzi do tworzenia wyimaginowanych towarzyszy. Mogą także służyć jako mechanizm radzenia sobie ze stresem i traumą, pomagając przetrwać trudne okresy życiowe. Bywa, że w okresie żałoby ludzie doświadczają "obecności" zmarłej bliskiej osoby.

Po śmierci duchy zmarłych mogą bowiem przez pewien czas pozostawać w pobliżu rzeczywistości fizycznej. To, co dzieje się dalej, zależy od wyboru, jaki podejmą. Mogą zdecydować się na pozostanie przy znanym im świecie fizycznym lub udać się ku Światłu. Ta druga opcja często wiąże się z dyskomfortem, ponieważ oznacza krok w nieznane i naturalnie wywołuje lęk.

Kiedy duchy decydują się pozostać

Gdy duch postanawia pozostać w świecie żywych, może to stanowić zagrożenie dla ludzi. Dzieje się tak dlatego, że więzi emocjonalne między zmarłymi a ich bliskimi często pogłębiają się po śmierci. Związek może stać się tak intensywny, że dochodzi do połączenia ciała emocjonalnego człowieka z duchem – zjawiska nazywanego nawiedzeniem.

Po śmierci fizycznej duch przebywa w ciele emocjonalnym, podczas gdy jego ciało fizyczne przestaje istnieć. Każdy żyjący człowiek również posiada ciało emocjonalne, jednak na obecnym etapie ewolucji posługujemy się nim zazwyczaj niezbyt sprawnie. Ta nieumiejętność może prowadzić do braku rozeznania w kwestii własnych emocji, co staje się źródłem zagrożenia.

Dlaczego samoświadomość to coś więcej niż tylko rozwój osobisty

Dlatego tak istotna jest stała praca nad własnymi emocjami – systematyczne kierowanie uwagi na świat wewnętrzny. Chodzi o coraz głębsze rozpoznawanie własnych stanów emocjonalnych, poznawanie motywacji i problemów z przeszłości, najczęściej wywodzących się z dzieciństwa. W życiu dorosłych pojawiają się one zwykle jako echa dawnych traum.

Brak rozeznania co do głębszych, podświadomych emocji może prowadzić do tworzenia nieświadomych wzorców zachowania. Te z kolei, działając na zasadzie magnetyzmu, mogą przyciągać istoty ze świata emocjonalnego. Mogą to być duchy znanych nam za życia osób lub dusze całkowicie obcych ludzi.

Gdy nawiedzenie staje się źródłem cierpienia

Nawiedzenie prowadzi do przeróżnego cierpienia, które z czasem staje się coraz intensywniejsze. Jeśli mamy wiedzę o zjawisku nawiedzenia, warto poszukać specjalistów godnych zaufania, dobrze zorientowanych w tej tematyce. Pozwoli to wcześnie rozpoznać, czy przyczyną problemów może być dusza zmarłego.

Dzięki oczyszczaniu z duchów można zaoszczędzić sobie wiele niepotrzebnego cierpienia, pod warunkiem podjęcia pracy nad rozpoznawaniem własnych podświadomych tendencji – emocji i myśli. Bez tego efekt poprawy kondycji psychicznej może okazać się nietrwały. Choć u niektórych osób, które przeszły przez proces oczyszczania, stan wolności od duchów utrzymuje się do końca życia, to nie jest to regułą.

Pytania lub komentarze? Wyślij maila: info@wandapratnicka.pl

DODATKOWE INFORMACJE:

1. Więcej informacji odnośnie symptomów nawiedzenia:

SYMPTOMY NAWIEDZENIA

2. Jak sprawdzić, czy Ty lub ktoś Ci bliski ma do czynienia z nawiedzeniem:

SPRAWDZENIE ONLINE

3. Chcesz się dowiedzieć, w jaki sposób odprowadzamy duchy?

PROCES ODPROWADZANIA DUCHÓW