Depresja

Jeżeli prześladuje Cię chroniczna depresja, ociężałość, ospałość, otępienie, zwątpienie, beznadzieja, odrętwienie, zasmucenie, melancholia, przygnębienie, załamanie psychiczne, zniechęcenie, żal, bezczynność, niemoc, apatia, bierność, bezsilność, niezadowolenie, rozżalenie, pretensje, smutek to bardzo prawdopodobne, że można Ci pomóc. Depresja czasowa, czy chroniczna pojawia się wtedy, gdy duchem który nas opęta jest osobowość, która przed swoją śmiercią była zawiedziona życiem, zrezygnowana, najczęściej cierpiąca na jakąś chorobę ciała, która miała „wszystkiego po dziurki w nosie”, chciała jak najszybciej umrzeć, a teraz stan ten udziela się człowiekowi do którego wniknął taki duch. Depresja jest chorobą, na którą zapadają dzisiaj już nawet niemowlaki, które przecież nie miały w życiu żadnych doświadczeń, które mogłyby być jej podłożem. Depresja to w 100%-ach przypadków nawiedzenie. 

Duch, który pozostał wśród żywych i nie zdecydował się na przejście do Światła, w kierunku wyższych wibracji z natury rzeczy nie będzie entuzjastyczny. Pozostając przy żywych podlega on prawom świata astralnego, który zbudowany jest z niskich emocji – lęku, zwątpienia, żalu, nienawiści itd. Duch pozostając w takim przedziale wibracyjnym będzie musiał stać się którąś z tych emocji lub kombinacją tych emocji. Warto wspomnieć, że te stany emocjonalne dotykają ducha w najwyższym z możliwych wymiarów, on staje się ucieleśnieniem np. lęku w najwyższej jego intensywności. Zrozumiałe, że taki stan istnienia może oznaczać tylko jedno – wielkie cierpienie. Duch nie zdecydował się na przejście do Światła, gdyż obawiał się piekła, tymczasem paradoksalnie wpadł w piekło stworzone przez samego siebie. Tragiczna rzeczywistość ducha jest tak samo namacalna, jak wielkie cierpienie odczuwane za fizycznego życia.

Tego typu egzystencja powoduje, że duch nie może czuć entuzjazmu odnośnie życia, dla niego życie jest pasmem niekończących się udręk. Zrozumiałe zatem, że postrzega on świat przez czarne okulary, że jego stan musi być naznaczony przez najgłębszą depresję.

Gdy taki duch zbliży się, lub opęta człowieka taki stan emocjonalny automatycznie przenoszony jest na człowieka, stąd depresyjne stany przejawiające się w żywym człowieku.